Gemeente Loon op Zand is misleid
Gemeente Loon op Zand moest woensdag 10 augustus voor de Raad van State verschijnen inzake de aan Natuurmonumenten verleende bestemmingsplan om een begraafplaats te exploiteren in een natuurmonument. De zitting duurde ruim twee uur, de uitspraak is (zonder uitstel) medio oktober 2016.
Op alle belangrijke punten – door het Groene Hart van Brabant en onze stichting ingebracht – ging het werkelijk zeer goed voorbereide college in.
Ons bezwaar is dat de gemeente Loon op Zand op sleeptouw is genomen door Praedium, een organisatie die gelieerd is (geweest?) aan Natuurbegraven Nederland B.V. en carte blanche heeft weten los te krijgen voor Natuurmonumenten en de commerciële exploitant Natuurbegraven Nederland B.V. om een natuurmonument om te vormen tot een normale begraafplaats.
Dat wil zeggen dat een uiterst kwetsbaar natuurmonument mag worden ingericht als een normale begraafplaats, met geen enkele restrictie meer. De enige wet die nog geldt is die voor normale begraafplaatsen, de wet op de lijkbezorging.
Dat is ongekend. De uiterst kwetsbare grondlagen mogen worden omgewoeld zoals dat in de Maashorst ook gebeurd is, alle archeologische waarden mogen worden vernietigd – een grondig archeologisch onderzoek ontbreekt zelfs. Hoeveel graven verkocht mogen worden bepalen de grafrechtverkopers zelf.
De leden van de Raad van State leken hun verbazing niet te kunnen verbergen.
Alterra heeft in 2009 onderzoek gedaan naar natuurbegraven. In het rapport Terug naar de natuur adviseert men ruim meer dan 1 meter grond op de kist, waarmee zoogdieren in de natuur gewoon hun gebruikelijke gedrag kunnen blijven vertonen en niemand zich daar zorgen over hoeft te maken. De graven in Loon op Zand mogen echter zo ondiep mogelijk gegraven worden, met slechts 65 cm grond op de kist, waardoor alle gravende zoogdieren voor altijd geweerd moeten worden te graven, om daarmee de grafrust te verzekeren. Aangezien niemand lopend op de begraafplaats kan zien waar de graven liggen moet dat dus op de hele begraafplaats, net zoals dat op een normale begraafplaats gebeurd. En wat te doen als een wandelaar een bot vindt van een ree of vos, hoe zal het publiek daarmee omgaan straks?
Een natuurmonument met al zijn natuurwaarden houdt op te bestaan met dit bestemmingsplan.
Of er maximaal 40 graven per hectare komen zoals Alterra adviseert, of 400 zoals Natuurbegraven Nederland B.V. toepast in Heidepol – elke zeven stappen een graf – of dat de minimale ruimte tussen de graven 30 cm. zal worden, zoals de advocaat mr. Segers in zijn schriftelijke verweer aanhield, de gemeente heeft er niets meer over te zeggen. 4000 graven per hectare is dan slechts het begin. Natuurmonumenten wil op elke meter de mogelijkheid hebben om een graf te kunnen verkopen. Er mogen zelfs grafheuvels gemaakt worden op plaatsen waar de grondwaterstand te hoog is.
In onze ogen voegt het begraven van stoffelijke overschotten in de natuur niets aan waarde toe.
Dus ook de provincie die in haar beleid heeft staan dat natuurbegraven een meerwaarde voor de natuur zou moeten worden, zou zich moeten herbezinnen. De gedeputeerde heeft dit overigens al ingezien en een grondig onderzoek aangekondigd.
De gemeente is bij het toestaan van dit bestemmingsplan naar onze mening onjuist voorgelicht.
De raad had niet de beschikking over ter zake doende rapporten, zoals Terug naar de natuur van Alterra (2009) en is daarmee misleid.
De natuur is leidend is de stelling van Natuurbegraven Nederland B.V.
Maar waarvoor was deze vrijbrief van Praedium dan nodig? Vraag het Natuurmonumenten.
In onze ogen is er een taalfout geslopen in de stelling: De natuur is lijdend.
De Raad waarschuwde tot slot dat er meer nader onderzoek nodig kan zijn, waardoor de uitspraak niet in oktober komt maar doorschuift naar december.
